Kleurrijke krotjes/slums.

Het werk ‘Favelas ‘ uit 2011 toonde een geschikte manier om meer kleur in mijn werk te brengen; iets wat ik graag wilde omdat ik geen somberheid wil communiceren. Het feit dat krottenwijken worden opgebouwd uit alle denkbare materialen die zich daar maar voor lenen, was daarnaast ook reden om met dit gegeven binnen het thema habitats door te gaan. 

Met de krotjes als bouwstenen van de geometrische vorm, ontstaat er een contrast tussen de schijnbare rommeligheid binnen de voorstelling en de vorm waarbinnen die zich afspeelt.

De Sky Scraper

Nadat al jarenlang het beeld van een enorme ‘krotjestoren’ door mijn hoofd spookte, begon ik daar in september 2016 aan te bouwen. De “Sky scraper’ werd realiteit, waarmee zich voor mij een nieuw verschijnsel voordeed en doet. Door het totale formaat van het werk sterk te vergroten maar de slums zelf niet of nauwelijks, ontstaat er een dusdanige hoeveelheid details, dat die nauwelijks nog te bevatten is. Wetend hoe de beschouwer vaak geneigd is te gaan speuren in de details binnen mijn werk, is dit de ultieme habitat waarin je volkomen verloren lijkt te gaan. Dat is een nieuwe ervaring, die zich m.b.t. mijn werk nog niet in deze mate voordeed.

Werken op mijn atelier voelt als een kind dat zich vrijelijk uit in zijn spel. Het bouwen van de habitats voelt eerder als ‘boetseren met hout’ dan als een constructieve techniek. Ieder onderdeel wordt nauwkeurig bepaald, vooral v.w.b. de kleuren, plaatsing van waslijnen of trappen, richting van ramen enz. Het geheel moet absoluut in balans zijn.